Αν υπάρχει κάτι στο
φορολογικό στο οποίο έχει επικεντρωθεί το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας του
επιχειρηματικού κόσμου, αυτό είναι η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, από το 23%
στο 13%. Μείωση που στάθηκε δυνατόν να συμφωνήσει η Τρόϊκά και για το οποίο τρέφονται
ελπίδες ότι θα γίνει τελικά τον Αύγουστο.
Από την πτώση του
10% του ΦΠΑ υπολογίζεται ότι έχει να κερδίσει η οικονομία μας, καθώς αναμένεται
να κινηθεί η αγορά, να αυξηθεί ο τζίρος, με ταυτόχρονη αύξηση των κρατικών εσόδων
από τον ΦΠΑ. Όμως, απέχουν λίγο
η «ακαδημαϊκή» άποψη από την σκληρή πραγματικότητα λειτουργίας της ελληνικής
αγοράς...
Ποιός εγγυάται ότι
θα μειωθούν οι τιμές κατά 10% και ότι από την αύξηση του τζίρου, θα αυξηθούν τα
μεροκάματα και οι θέσεις εργασίας;
Τουλάχιστον για
τη μείωση των τιμών (κατά 10%) πρέπει να δοθεί κάποια εγγύηση από την πλευρά
των επιχειρηματιών και όχι απλώς υπό τύπον «συμφωνίας κυρίων».
Ας έχει υπ’ όψιν
του ο επιχειρηματικός κόσμος, ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι, ότι οι καταναλωτές γνωρίζουν
πολύ καλά πώς προήλθε η κρίση και ότι μεγάλη μερίδα ευθυνών επωμίζεται η αγορά,
η οποία παρανόησε και κάπου είδε μία ισοτιμία μεταξύ των 50 λεπτών της δραχμής
και του μισού ευρώ!
Ας μην το ξεχνάμε
κι ας μην παραμελούμε ότι για το περίεργο ύψος του τιμαρίθμου δεν φταίει η Τρόϊκα! Άσχετα εάν δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν ότι ο κάθε ιδιωτικός ή δημόσιος υπάλληλος,
ακόμη αμείβεται με δραχμές και πληρώνει σε ευρώ! Οι μισθοί «μεταφράστηκαν» σε
ευρώ, έμειναν στάσιμοι ή μειώθηκαν και οι τιμές αυξήθηκαν και συνεχίζουν να
καλπάζουν.
Αν η αγορά της
εστίασης περιμένει να ρεφάρει από τη μείωση του ΦΠΑ, πλανάται. Αυτό θα συμβεί
μόνον εάν αντιληφθεί ότι άλλο είναι να πίνεις καφέ στη Via Veneto με 2,5 ευρώ και άλλο με 3+ ευρώ σε "δήθεν" κοσμοπολίτικα καφέ Κολωνακίου, Κολωνού και περιχώρων..
